من مشاهد الامتحانات

كل امتحان لازم نعمل الحركات دى

المشهد الاول
الصبح قبل الامتحان
الطالب ماشى فى الشارع ماسك فى ايده رزمه ورق وعمال يقرا وهو ماشى و كل شويه يتكعبل

المشهد التانى
الطالب وصل الكليه لقى ناس كتير قاعده كلهم ماسكين ورق و كتب و عمالين يراجعوا , بيضرب بعينه كده لقى واحد قاعد بيشرح و زمايله ملمومين حواليه, بحركه اوتوماتيكيه حول مساره واتجه ناحيته ووقف مع اللى واقفين يسمع الكلمتين
"ايه ده؟!!! هو الشابتر ده معانا ؟!!!" كان اول ما نطق به
"اه الدكتور شرحه كده فى السريع فى اخر محاضره" يرد احد الطلاب
"طب مانا حضرت اخر محاضره وكان بيراجع فيها, ماداش اى حاجه جديده"
"تلاقيك جيت متأخر, هو ادالنا الشبتر ده فى الاول و بعدين قعد يراجع"

المشهد الثالث
الطالب قاعد جنب واحد من زمايله و زميله ده عمال يشرحله
"بص كله بنجمع فيه ماعدا الSOM بنطرح" ده زميله بيحاول يحفظه اى حاجه
"طب هو ايه الفرق بين الاتنين دول؟!!!, ماهو انا لو فكيت ده هيبقى التانى"
"مش عارف بس احفظهم كده"

المشهد الرابع
الطالب فى اللجنه قاعد عمال يعصر دماغه
"كله جمع ماعدا الsom بنطرح, دى مش som يبقى هنجمع. هنجمع ايه بقى؟؟؟!!!"

المشهد الخامس
الطالب نازل على السلم بيقابله زميله
"هاه , عملت ايه؟؟!!"
"مش عارف بس الحمد لله"
"الحمد لله , اهى ماده و خلصت"
"يارب بس تكون خلصت"
"ياااااااااااااارب"
"باقولك ايه هو جاب SOM فى الامتحان ده؟؟؟!!!!"
"مش عارف انا قعدت ادور عليها مالاقيتهاش"
"وانا كمان اصل دى الحاجه الوحيده اللى كنت فاكرها"
"يالا ربنا يستر"
"يارب, سلام"

المشهد السادس
"هاه يا حبيبى عملت ايه النهارده؟؟"
"الحمد لله يا ماما"
"كان كويس؟ انا قعدت ادعيلك"
"ربنا يخليكى ليا يا ماما بس وحياتك ابقى شدى حيلك فى الدعا شويه الامتحان الجاى"
"ربنا يكرمك يابنى ويوفقك ويديك على قد تعبك يا رب"
"يارب يا ماما"
"هتاكل؟"
"لا لما اقوم من النوم بقى"
"ربنا يهديك يا حبيبى و يجعلك فى كل خطوه سلامه و يهديلك العلم و ييسرهولك"
و يستمر سيل الدعوات


ملحوظه كل الاحداث و الشخصيات من خيال المؤلف (اللى هو مش انا لو اللى بيقرا حد من الدكاتره)

randon pics

يوميات طالب متعذب

يا فتاح يا عليم يا رزاق يا كريم صبحنا و صبح الملك لله
ده طبعا الطالب وهو صاحى الساعه 6 الصبح علشان يلحق يروح الكليه قبل الساعه 8 اللى هى ميعاد محاضرته
طبعا بيقوم يغسل وشه و يتوضا و يصلى ويلبس و ينزل
ده طبعا لو كان طالب عادى انما طالب حاسبات لازم يعمل حاجات تانيه
بعد ما يصلى و يلبس يشوف الميل بتاعه قبل ما ينزل و يشرب مج النسكافيه التمام علشان ماينامش فى السكه
الطالب الغلبان ده نزل و لسوء حظه مالحقش ينزل بدرى و بدل ماينزل 7 الا عشره زى ماهو عامل حسابه نزل 7 و خمسه
و دى فعله شنعاء لازم يدفع تمنها
و تمنها انه يقف نص ساعه على المحطه مش عارف يركب حاجه ولو عرف ينط جوه حاجه هيبقى ماسك بايد واحده واحتمال رجله ماتكونش جوه المواصله اساسا
وصل الطالب بسلامه الله الى الكليه العزيزه الغاليه بعد طبعا ماهدومه اللى الست الوالده تعبت فى كويها اتكرمشت واتبهدلت وبقت كأنها كان بيتلعب بيها البخت

دخل الطالب المدرج متأخر عشر دقائق
و بدل مايدخل بهدوء و من سكات لازم الدكتور يوقفه فى نص المدرج ويبتدى يدى محاضره عن احترام المواعيد وازاى اننا عمرنا ماهنتقدم طول ماحنا مابنحترمش المواعيد والولد اساسا مش قادر يقف من المعركه الفظيعه اللى كان فيها من شويه اللى بيسموها تخفيفا لوقع كلمه حرب دى المواصلات
الولد الحمد لله قعد و ابتدى يريح شويه من الارهاق اللى كان حاسس بيه اثر النضال المضنى فى المواصلات واخد باله من الكلام اللى بيتقال
خير اللهم اجعله خير هو فيه ايه؟!!!!
ياعينى الولد كان هيعيط من اللى شايفه و هو مش فاهم حاجه والدكتور عامل زى الصاروخ و شاطح فى الشرح
و اللى زاد و غطى ان حد يطلع كده فى النص و يسأل
يعنى هما فاهمين وياعينى الغلبان اللى قاعد ده هو اللى حمار
خلصت المحاضره و دخل على السكشن اللى بعديه قال يمكن السكشن افهم منه احسن لكن عشم ابليس فى الجنه
الكلام اللى بيتقال فى السكشن خزعبلى اكتر من المحاضره
و ياعينى ده قاعد هو والكرسى اللى قاعد فوقيه مايفرقوش كتير عن بعض
عدى ييجى تلات سكاشن على الوضع كده و ده قاعد متنح قال الحمد لله النهارده خلصنا بدرى و هنروح الساعه 6 بس على مين
و هو خارج من باب الكليه بيقابله صاحبه اللى معاه فى الجروب و بيقوله انهم المفروض النهارده يسلموا تاسك و يروح المأسوف على شبابهم للدكتور علشان يسلموله التاسك بس يطلعلهم فيه حاجه غلط و يقولهم اقعدوا صلحوها دلوقتى وانا هاجيلكوا تانى

و طبعا كالعاده لما بتيجى الساعه 8 الامن بيطرد الناس من الكليه بس هما لسه ماخلصوش ولسه الدكتور بيشوف التاسك يعملوا ايه ؟
قعدوا هما والدكتور على السلم على ضوء الشموع قصدى على ضوء اللاب توب والكليه كلها فضيت مافضلش غيرهم
بس الولد شم نفسه على 9 و نص كده لما خلصوا تسليم وروحوا
وصل البيت الساعه 10 و نص يادوب غير هدومه و قال لمامته انه جعان
لما مامته جابتله الاكل لقيته نايم مكانه على الكرسى
قوم يابنى كل
الصبح بقى يا ماما
يابنى صبح ايه قوم كل مش انت جعان
الصبح يا ماما
طب يا حبيبى الصبح الصبح


تانى يوم الساعه 7 و نص الطالب نفسه يقوم من النوم مخضوض و يبص فى الساعه
يانهار اسود 7 و نص انا عندى سكشن الساعه 8
اااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااه

I need a break
I need space

التوتر

نفسى ابطل توتر
المشكله انى مش باتوتر على اى حاجه
بس فعلا اكتر حاجه بتوترنى وانا عارفه انى هاتكلم قدام حد
حتى لو انا متمرنه كويس قوى بس برضه بيفضل صوتى مرعوش و باتلخبط فى الكلام
ولو مثلا اتحطيت فى موقف و هاتكلم مع حد ماعرفهوش بتبقى وقعه سودا
كأنى باتكلم قدام خمسين واحد مافرقتش كتير
نفسى ابقى كول كده و هاديه
الازمه ان انا مقتنعه انى لو قلت حاجه غلط عادى هيحصل ايه يعنى
بس الكلام ده فى مخى
نفسى بقى مخى هو اللى يتحكم فى اعصابى

بكره الفن داى :P

بكره فيه الfunday بتاع الدفعه بتاعتنا
ده تقليد بتتبعه الدفعات كلها فى اخر سنه ليها فى الكليه
طبعا انا قاعده دلوقتى باتخيل ازاى بكره الدفعه كلها هتبقى مع بعضها و هننبسط و نهزر
بس خايفه زى كل مره , اى حاجه فيها تجمع الاقى نفسى اخدت جنب و فى الاخر اندم انى ماندمجتش مع الناس
مش ذنبى انى مابعرفش انط زى البراشوت فى اى تجمع
كل الناس هتوحشنى
صحيح انا ماكانش ليا اختلاط كبير بيهم بس فعلا الدفعه دى لما كنت باشوفها كنت بافرح,
كنت باحس انهم بيهونوا عليا كتير
رغم انى ماليش كلام مع معظم الدفعه بس فعلا باحس انى لما باشوفهم هموم كتير بتتشال من فوق دماغى
ولما اشوفهم و هما بيهزروا
صحيح بيبقى نفسى ادخل معاهم وباتكسف بس باتفرج من بعيد , و اضحك لو حاجه عجبتنى, وابص فى اى حته تانيه لو حد خد باله انى مركزه معاه
ايام حلوه و هتوحشنى قوى
اللى مضايقنى انى كنت دايما فيها من ناحيه المتفرج
بس مش مشكله المهم انى عرفت الناس دى و شوفتهم و درست معاهم
فعلا دفعتنا دى خلت الدراسه هينه عليا
هتوحشونى قوى حتى لو انا مش هاوحشكوا

sometimes

sometimes you give up things for people's sake, but they take it for granted that you'll give up something .
they don't understand that these things are sometimes important to you

انا واعوذ بالله من كلمه انا 6

انا ماليش ذكريات كتير مع الناس علشان انا خجوله قوى

وساعات بتوصل انى باتكسف اتكلم مع الناس باخاف اكون بافرض نفسى عليهم
علشان كده لو محدش دخل معايا فى حوار انا مابافتحهوش
ولو فتحته بيكون على قد سؤال واجابته علشان كده دايما فى اى مناسبه لما نقعد كلنا نفتكر الاوقات اللى قضيناها مع بعض باكتشف انى ماقضيتش وقت مع اى حد بدرجه كافيه
اعتقد ان الناس بتاخد موقفى ده (اللى هو الكسوف و قله الكلام ) على انى انا اللى مش عايزه اكون معاهم
انا زهقت من نفسى حاسه انى ضيعت عمرى من غير مااكون مع حد
و حتى الوقت اللى بقضيه لوحدى ضيعته فى حاجات مش مفيده قوى
كرهت انى اقعد اتفرج على الناس و هى مبسوطه مع صحابها من بعيد
كرهت انى اتكسف انى اروح اقولهم ببساطه "ممكن اقعد معاكم"
كرهت الخمول والملل اللى فى حياتى
نفسى فعلا اعرف ازاى انطلق مع اصحابى
نفسى ابطل الهدوء و الاستكانه اللى انا فيهم دول
انا حاسه انى عامله زى الاشباح
باشوف كل حاجه بس ماباشاركش فى اى حاجه و مابأثرش فى اى حاجه
نفسى اعيش حياتى انا بدل مانا مقضياها فى الافلام لما احب انطلق اتفرج على ferris bueller's day off ولما احس ان قدراتى مش قد كده اتفرج على XMen و لما ولما ...
انا زهقت بقى
نفسى لما حد يفتكرنى يلاقى سيل من الذكريات جه على باله, مش يقعد يعصر مخه هو انا كنت مين
نفسى يبقى ليا صفه الناس تعرفنى بيها
المشكله انى طلعت كده
بقالى 20 سنه شخصيتى كده
ابعد ما اكون عن الانطلاق حتى وانا طفله صغيره كانوا الاطفال يحبوا يعملوا شقاوه و مايسمعوش الكلام
انا لما ماما تقولى اعملى كذا اعمله حتى لو ايه
حتى وهى مش موجوده كلامها بيتسمع
عندى احترام غير طبيعى للقواعد والقوانين و زى ماقلت مابحبش افرض نفسى على حد بما فى ذلك الهزار , مبهزرش مع حد الا لو ادانى اشاره ان اوك انى اهزر , ده طبعا لو القواعد اللى انا حاطاها لنفسى مابتمنعنيش انى اهزر مع الشخص ده
تلات اربع خبرتى مكتسبه من خبرات الناس اللى حواليا لان انا ماليش خبره تقريبا
الغريبه انى باخد خبرتهم دى حاجه مسلم بيها و مش باناقشها لانى شايفه انها المفروض تبقى حاجه تراكميه يعنى اللى قبلى ينقلولى خبرتهم فى المواقف اللى عدت عليهم وانا اكتسب خبره فى المواقف اللى ماعديتش عليهم
تانى القواعد اللى انا حاطاها لنفسى بتسيطر على حياتى
بصراحه ساعات باحس انها بتقيدها مش بتحكمها
ساعات بيبقى نفسى انى اقع فى مشكله جايز يكون ده خروج عن الروتين الممل لحياتى
الحاجه الوحيده اللى انا شايفه انى متميزه فيها انى باقدر اشوف الصوره الكليه لما حد يوضحها
مش بالاقى صعوبه فى انى اتابع العلاقات بين الحاجات و بعضها او تأثيرها على بعضها
ماعرفش هل انا كده فى كل حاجه ولا فى البرمجه بس
بس فى الوقت اللى كل زمايلى بيواجهوا صعوبه انهم يفهموا الدنيا ماشيه ازاى وايه علاقتها ببعضها انا باواجه مشكله تانيه خالص انى ازاى الحاجات الى انا فهمتها دى اعملها
الغريب ان لما حد يبقى بيشرح system معقد شويه و كل الناس مش فاهمه وانا اللى فاهمه ماعرفش ليه دايما بيفترضوا ان انا موهومه انى فاهمه وان انا حقيقه مش فاهمه

هل انا طفله صغيره؟!!!

كنت دايما باسأل نفسى هى ليه الناس بتعاملنى على انى طفله صغيره
كنت فاكره انها جايز ملامحى اللى بتدينى سن اصغر من سنى هى السبب
بس مش مبرر ماهى اختى الكبيره برضه ملامحها بتديها سن اصغر من سنها ببتاع اربع خمس سنين كده و مع ذلك محدش بيعاملها على انها طفله
كنت متخيله كده لفتره طويله قوى
بس لما عديت العشرين سنه ابتديت افكر فى الموضوع من ناحيه تانيه
طب ماهو حتى لو شكلى بيدى اصغر من سنى بكام سنه هيبقى شكلى قد ايه مثلا
17 او 18
السن ده مش صغير علشان يتعامل بالطريقه اللى الناس بتعاملنى بيها دى
انا ماعنديش مانع انى اتعامل على انى عندى 17 سنه وانا دلوقتى عندى 21 بس انى اتعامل على انى عندى 12 ده اللى كتير قوى

بس فى الاخر اكتشفت انه مش الشكل بس اللى بيخليهم يتعاملوا معايا بالطريقه دى
انا لما اتفرجت على صور و فيديوهات لنفسى اتصورت بالصدفه من غير ماخد بالى لقيت انى فعلا باتصرف زى الاطفال الصغيرين

يعنى مثلا لما تجيلى فكره واحس انها حلوه افضل ازن على دماغ اللى قدامى وانا باتكلم بنشاط كده زى مالاطفال بيعملوا لحد ما يسمعونى (اكيد الفكره مبتكونش زى افكار الاطفال و الدليل على كده انى عاده لما باقولها محدش بيفهمها من اول مره وغالبا ولا تانى مره بس بعد المره التالته بيقولوا عليها انها فكره تحفه)
و كمان لما اتضايق بيبان عليا قوى زى الاطفال مش باعرف اخبى صحيح مش باتكلم بس اللى يبص لى يعرف انى متضايقه
و برضه لما باكون فرحانه
كل حاجه فيا بتقول انى طفله صغيره الا شكلى طبعا
لما باقول لماما انى عامله زى الهبله وانا كبيره كده ولسه باتصرف زى الاطفال بتقولى ده علشان انت لسه بريئه زى الاطفال (غالبا هى بتقول كده علشان ماتضايقش من نفسى - بس الكلام ده بيرفع معنوياتى . مش باقول طفله صغيره)
لما حد يقولى كلمه مجامله بافرح جدا حتى وانا عارفه انها لمجرد المجامله بس مش عارفه ليه بافرح
ولو حد تجاهلنى باتضايق قوى

فى مره واحده صاحبتى قالتلى " انت مطيعه قوى" (ماحدش يفهم غلط فى الموقف ده هى كانت بتمدحنى) بس فعلا حسيت انها بتمدح طفله صغيره
زى ماتقول لطفل صغيور انت شاطر و بتسمع الكلام هههههههههههههههههههههههه

بس مش مشكله انا باحب نفسى كده زى ماهى طفله بقى او كبيره مش فارقه

English Assessment

امبارح كان فيه English Assessment علشان يحددوا مستوانا فى الEnglish
المشكله انه كان conversation مش لغه عموما
لان هما عارفين اننا بنكتب زى الفل نيجى لحد الكلام و كله بيتبهدل

المهم انا قلت ايه اللى هيحصل يعنى مانت لما حد بيكتبلك سؤال بتجاوبى عليه زى البربنط اعتبرى نفسك بتقرى اللى هتكتبيه
و عينكوا ماتشوف الا النور
اكتر كلمه اتقالت فى الconversation كلها هى "امممممممممممممممممم"
اللى كانت بتكلمنى كانت تسمع الجمله من دول و ياعينى تتصدم شويه (تقريبا بتحاول تفهم انا قصدى ايه) و بعدين تقولى ok
كنت حاسه كأنها بتقول "ماعلينا"

و كانوا بيسألوا على حاجات غريبه يعنى مثلا ايه الاحتفالات اللى بنحتفل بيها فى مصر (طب انا مابحتفلش بحاجه اعمل ايه دلوقتى)
و بتسألنى على اخر تطورات الاحداث (مابتفرجش انا على النشرات ولا على البرامج الاخباريه, والبرنامج الوحيد اللى كنت متابعاه كان رئيس التحرير و بطلوا يجيبوه من ييجى تسع ست سنين كده)
و بعدين دخلت على الخرافات اللى الناس بتصدق فيها (اعمل ايه انا دلوقتى ليه الاسئله المحرجه دى؟ اقولها ازاى انا الناس بتصدق ان الجن ممكن يلبس البنى ادم لو عمل حاجه معينه -اللى هى انا ماعرفش هى ايه اصلا الحاجات دى- رحت قلتلها انهم بيكرهوا القطط السوداء -اصل الصراحه نسيت كلمه يتشائم ههههههههههههههه- المهم كله بيعدى)

بس طولت معايا قوى
كل الناس اللى دخلوا معايا خرجوا وانا جوه
وكل مابص على الترابيزه اللى جنبى الاقى اللى كان قاعد عليها اتغير وانا قاعده فقلقت الصراحه
قلت هو مافيش امل منى كده خالص
فى الاخر بقى مامشيتنيش غير لما سألتنى سؤال و قلتلها انى مش فاهمه السؤال اصلا

الحمد لله انى خلصت
بس لما سألتها انا عملت ايه قالتلى very good
بقالى كتير قوى ماجبتش التقدير ده و يوم ماجيبه اجيبه فى امتحان تحديد مستوى :(


شكلى جالى ضربه شمس لانى من ساعتها مصدعه و دايخه
ربنا يستر
اصل الصداع ده رخم

انا واعوذ بالله من كلمه انا 5

احكيلكوا بقى شويه عن مواقفى انا و مامتى وحبيبتى و محاولاتها المستميته انها تخلينى زى البنات يعنى مثلا كل مره انزل اشترى شوز جديد الاقيها عماله تقولى يابنتى ربنا يهديكى اشترى جزمه مش كوتشى رجليكى هتبرطش (هتبرطش دى شكلها مسخره و هى مكتوبه)
وتلاقيها بقى عماله تبص للشوز من دول من تحت لتحت (اصله مالهوش فوق هههههههههههه) و تقولى انتى مش هتبطلى تلبسى الدبابات دى وانا طبعا الرد المعتاد بتاعى "اصله مريح اوى يا ماما"
مره كنا رايحين فرح وانا لابسه و متشيكه و حاطه ميك اب و زى الفل و واقفه قدام الباب وبالبس الشوز ماما شافتنى من هنا و صرخت فى وشى "ايه اللى انت بتعمليه ده؟!"
"ايه يا ماما بالبس الشوز"
"هتلبسى شوز على فستان؟! يا حبيبتى انت رايحه فرح مش النادى خشى البسى جزمه اختك السوداء" (اصل انا ماعنديش جزم اساسا علشان تقولى البسيها, مقاطعاهم هههههههههههه)
احكيلكم بقى شويه عن جزمه اختى السوداء اللى ماما بتقول عليها دى
الجزمه دى ماشاء الله عليها بكعب 8 سم انا طبعا اسبهليت شويه وقلت لها "هو انا اول اما اشطح انطح"
"مالها الجزمه؟ شكلها شيك ولايقه على لبسك"
"دى كعب عشرتاشر سم يا ماما هو انا بالبس جزم اصلا؟"
"لازم تتعودى امال يوم فرحك هتلبسيلى كوتشى؟"
"ما الفستان هيدارى يا ماما"
"اخلصى والبسى الجزمه" ولما امى تقولى اخلصى يبقى اقول على نفسى يا رحمن يا رحيم لو ماعملتش اللى هى بتقول عليه
المهم انا مغلوبه على امرى رحت لبست الجزمه و ماشيه بقى حاسه انى طلعت دورين لفوق و انى هاقع من فوق فى اى وقت
على اللى حصل بعديها اول حاجه وانا نازله من على السلم وانا لسه فى بيتنا مارحناش بعيد كنت عماله اتكعبل و تقريبا من غير ماما انا كنت اخدت السلم دألجه (هى الكلمه الخزعبليه دى بتتكتب ازاى)
واحنا بقى فى الفرح انا واقفه سانده على ماما و مش عارفه اقف من غير ما اسند على حاجه و ماكان ما ماما ماتروح انا فى ديلها وماما ساندانى زى ماكون هيغمى عليا بعد شويه (انا عارفه مين اللى اخترع الكعب العالى ده ولا نزله موضه)
شويه كده والكعب شبك فى السلم -ماحدش يقولى ازاى لانى انا نفسى مش عارفه و كنت هاتقلب على ظهرى لولا برضه ان ماما كانت مستعده و لقيتها بتسندنى من ورايا-
لحد ماروحنا البيت ماما بقت بتدعى على اليوم اللى قالتلى فيه البس جزمه بكعب عالى و من ساعتها و هى بتسيبنى اروح الافراح بالشوز

مره تانيه بقى قلتلها انى هاتفرج على الفيلم فى التليفزيون و خرجت من الاوضه, ربع ساعه كده ورجعتلها تانى
"ايه هو مافيش فيلم ولا ايه؟"
"لا فيه بس فيلم رومانسى"
"و مش هتتفرجى عليه ليه؟"
"اصله هيطلع ممل"
"و عرفتى منين ؟"
"اصل المذيعه قالت حكايته كده فى السريع, عن شاعر بيحب واحده بس مش هيتقدملها و هى هتتجوز واحد تانى و فى الاخر الشاعر ده هينتحر"
"و حكايته مش عاجباكى؟"
"اصلى مش باحب الهبل, بيحبها يتقدملها, ماتقدملهاش يبقى ينساها , انما نظام انتحر علشان باحب والكلام ده ماليش طقطان عليه" "والله يا بنتى انتى عجبه"
"اشمعنى؟"
"علشان كل البنات بتحب الافلام الرومانسيه"
"اصل دى افلام هبله يا ماما"
"يا بنتى ده زمان كنا نقعد قدام الفيلم من دول و نديها عياط"
"مانا قلتلك يا ماما ماليش طقطان, و بعدين ماليش انا فى حوارات الانتحار دى ماباستحملهاش, مين بنى ادم يستاهل انى اموت نفسى علشان خاطره"
ماما بصتلى بصه شفقه (مش فاهمه ليه) و بعدين قالتلى انى عجيبه

برضه حكاياتى مع الافلام الرومانسيه فى مره كنت قاعده باتفرج على تايتانيك (انا ماشفتهوش غير مره واحده و كانت هى المره) المهم كنت قاعده انا وبنات خالتى و كلنا قاعدين بقى هنشوف فيلم جامد و كلنا مستنيين نعيط زىما الناس بيحكوا عليه
انا اتفرجت على الفيلم كله عادى و مستنيه اعيط , مفيش عياط فى الاخر بقى و هى السفينه بتغرق و هى نزلت على القارب و بعدين نطت على السفينه تانى انا لقيت نفسى باقول بصوت عالى
"ارجعى يا غبيه, انتى متخلفه"
ولا كأنى باشجع ماتش كوره (ابقى فكرونى احكيلكوا على الماتشات بعدين)
ابص حواليا الاقيهم كلهم بيعيطوا وانا الوحيده اللى عامله دوشه المهم سكت وقلت اسيبهم يسحوا براحتهم
لحد ما جاك مات و لقيت صوت العياط عمال يعلى بس على مين لازم اشجع برضه رحت قلت
"اصلك غبيه مانت لو كنتى فضلتى على القارب كان الباب اللى قعدك فوقه ده قعد عليه هو" (هو تقريبا كان باب)
انا لما لقيتهم كلهم بيبصولى بصه اشمأناط رحت قلت "ده فيلم ممل" و سيبتهم و قومت

the dress

"Dad I want this dress" she pointed at a lovely dress
"it is too expensive" her father replied "choose something else less expensive"
"but you told me, you'll buy me the dress I wanted" she said a little disappointed "I know but I can't buy this one" he told her "what about this one"
"no it's ugly" she replied "I want this one, not any dress"
"but-" he started but the little girl interrupted him
"let's go home, I don't want any other dress" she looked disappointed

"are you alright sweety?!" her mother asked her when she saw her
"fine" the girl replied angrily
"what happened?" her mother asked her "didn't you like anything?"
"I wanted a beautiful dress but dad told me that he can't buy it" she replied getting angrier
"don't be sad" her mother hugged her
"I didn't say that I want a dress and he told me that he have a surprise for me and he'll buy me a dress, any dress I want" the girl said angrily
"honey-" her mother tried to calm her down but she interrupted her
"he shouldn't have said that he'll get me any dress I want" the little girl said sadly "mum, could you please buy me some ice cream?"

this is about how we have a false hope then realize it was a false hope
I know that a dress is not that important but to a little girl it is a huge thing

stolen happiness

she waited her whole life for him to ask her this question, "would you marry me?" those few words were like music to her ears, she felt like she could fly;
she stared into his eyes.
she wanted to drown in them.
but her happiness didn't last,
just when she knew what happiness is,
it was stolen from her.
everything happened very fast,
there was a gun shot ,
a scream and a body falling with a thud

I wrote this for all the happy moments that don't last