امبارح وانا راكبه الميكروباص
ولانى عارفه انى هاقعد فى الطريق كتير جدا لانى كنت رايحه بنها اخدت معايا كتاب اسلى نفسى بيه فى السكه
الكتاب عباره عن مجموعه قصص قصيره ليوسف ادريس
انا باحب القصص القصيره بتاعت الراجل ده جدا

المهم القصه اللى قريتها فى الطريق كان اسمها جمهوريه فرحات
بصراحه القصه دى ماقدرتش امسك نفسى من انى ابتسم وانا باقراها
بالرغم من انى كنت لوحدى ولازم اخد بالى علشان ماحدش يقول عليا مجنونه بس انا فضلت اضحك طول ما الصول فرحات بيحكى قصته اللى هو الفها
رغم انى مقتنعه ان المدينه الفاضله دى سراب بس ده مايمنعش انى ابتسم لما الاقى حد لسه بيحلم بيها

كنت دايما باقول ان الناس فى المدينه الفاضله دى هيتقلبوا و يبقوا مجرمين وجبارين من كتر الرفاهيه النفسيه اللى هما فيها
لما يكون حد طول النهار قاعد بيحب فى اللى حواليه و بيعمل الخير علشان مايعرفش يعنى ايه شر اصلا, و الناس كلها زى الفل مع بعض
هيجيلهم حاله ملل و هيبتدوا يفكروا فى حاجه تكسر الملل ده
و زى ما بيقولوا كان فى جره و طلع بره مجرد ماهيتعلم حاجه من اللى بتكسر الملل دى واللى غالبا هتكون شئ مش طيب ولا خير
مش هيبطل بل و هيتمادى فى تسليه نفسه

انا ايه اللى جابنى هنا اصلا
مش انا كنت باتكلم عن جمهوريه فرحات
ايه اللى دخل وجهه نظرى فى الموضوع

و الله الواحد بيروح مشاوير عجيبه لما بيسيب نفسه